Vastgelopen, een kleine geschiedenis
We waren in het Amsterdamse Bos voor de boscross. Mijn zoon houdt van veldlopen en daar was het een goede dag voor. Zo dachten meer. De parkeerplaatsen raakten vol, de starttijd kwam in zicht. Ik wist nog een uitwijkplekje vlak in de buurt. Twee andere auto’s waren mij voor. Na wat inschikken wisten de bestuurders ook voor mij plek te maken, waar ik hen vervolgens blij voor bedankte. Terwijl wij naar het startterrein liepen, knikten wij elkaar vrolijk toe. Wij gelukkigen hadden het mooi voor elkaar.
De cross was voor loper en toeschouwer een blubbertoestand van jewelste.
Met klompen modder aan de schoenen keerden zoon en ik terug naar de auto. Toen we bij onze parkeerplek aankwamen, stond een auto met tollende voorbanden zich in de berm in te graven. We bleven staan. De mensen van de andere auto’s kwamen ook aangelopen, elkaar begroetend als oude bekenden en wijzend naar de auto in nood. Terwijl wij daar verzamelden, stapte uit de bermauto een man in renkleding op blote voeten. Hij probeerde een plastic tas tussen band en modder te stoppen, voor de grip. Je hoefde geen genie te zijn om te zien dat dat niet ging werken.
Ik stelde voor om het met een duw te proberen voor de band nog dieper in de modder zat. De bestuurder op blote voeten wilde zelf duwen en vroeg mij plaats te nemen in de auto. Ik stapte in en miste direct het derde pedaal. De uitleg, “het is een automaat”, was voor mij iets te beknopt. Niet mijn ding, dus ik stapte uit en een ander nam de plek achter het stuur in. Laat mij maar lekker duwen. En zo geschiedde. Een gedoseerde dot gas, een flinke zet en de auto was eruit.
De man op blote voeten reed weg. Wij gelukkigen hadden het opnieuw weer mooi geregeld. Het geluk dat eerst alleen ons had geraakt, had zich verspreid. We stapten uitgelaten in de auto’s, zwaaiden naar elkaar en gingen ieder onze eigen weg. Daarmee eindigde het verhaal. Bestemming van het systeem dat nog maar zo kort daarvoor was ontstaan, was bereikt. Wat mij bij bleef was een gevoel van welbehagen van waaruit in de weken erna alles net wat makkelijker leek te gaan. Heel apart.